Olafur Eliasson, Nel Tuo Tempo, Fondazione Palazzo Strozzi, 22 September 2022 - 22 January 2023 [2]
Firenze, 22 september 2022
Olafur Eliasson, Nel tuo tempo, Palazzo Strozzi, Firenze
Van 22 september 2022 tot 22 januari 2023 presenteert Palazzo Strozzi Olafur Eliasson: Nel tuo tempo. Grote installaties, minimale interventies en sculpturen dompelen het hele Palazzo Strozzi onder in een spel van licht en schaduw, reflecties en kleuren, en nodigen bezoekers uit om zichzelf en de architectuur op een geheel nieuwe manier te bekijken.
De IJslands-Deense kunstenaar Olafur Eliasson (1967) werkt met beeldhouwkunst, schilderkunst, fotografie, video, installaties en digitale media. Hij houdt zich voornamelijk bezig met de relatie techniek en natuurkundige fenomenen, zoals licht en water, beweging en reflectie en probeert deze elementen in zijn artistieke concept te verwerken.
De tentoonstelling, samengesteld door Arturo Galansino, algemeen directeur van de Fondazione Palazzo Strozzi, is het resultaat van het directe werk van de kunstenaar in de ruimtes van het Palazzo Strozzi met historische installaties en nieuwe realisaties, die de perceptie van het palazzo ondermijnen en het gebouw zelf gebruiken als gereedschap om kunst te creëren. In feite wordt het renaissancepaleis een dynamisch lichaam waarin architecturale elementen zoals ramen, plafonds, hoeken en muren hoofdrolspelers worden door interventies met behulp van licht, schermen, spiegels of gekleurde filters. Eliasson presenteert zo een veelheid aan mogelijke verhalen met als doel een nieuw publiek bewustzijn van de ruimte te realiseren. De tentoonstelling Nel tuo tempo gaat verder dan de grenzen en fysieke afbakening van een ruimte en bevraagt het onderscheid tussen realiteit, perceptie en representatie.[2]
Olafur Eliasson:
«Nel tuo tempo è un incontro tra le opere d'arte, i visitatori e Palazzo Strozzi. Questo straordinario edificio rinascimentale ha viaggiato attraverso i secoli per accoglierci qui, ora, nel ventunesimo secolo, non come semplice contenitore ma come co-produttore della mostra. Non è solo Palazzo Strozzi ad aver viaggiato nel tempo. Come visitatore, ognuno di noi ha vissuto, con una relazione tra corpo e mente sempre diversa in modo individuale. Ognuno con le proprie storie ed esperienze, ci incontriamo nel qui e ora di questa mostra».
«Nel tuo tempo is een ontmoeting tussen kunstwerken, bezoekers en Palazzo Strozzi. Dit buitengewone renaissancegebouw heeft door de eeuwen heen gereisd om ons hier, nu, in de 21e eeuw te verwelkomen, niet als louter een container maar als coproducent van de tentoonstelling. Niet alleen het Palazzo Strozzi heeft een reis door de tijd gemaakt. Als bezoeker heeft ieder van ons de relatie tussen lichaam en geest op een individuele manier ervaren. Elk met onze eigen verhalen en ervaringen ontmoeten we elkaar in het hier en nu van deze tentoonstelling».
Het startpunt van de tentoonstelling is Under the weather (2022), een site-specifiek werk voor de binnenplaats van Palazzo Strozzi. Het werk bestaat uit een grote elliptische structuur van 11 meter doorsnede die 8 meter boven de grond hangt en die in de ogen van bezoekers een effect van visuele interferentie creëert, vergelijkbaar met het flikkeren van een scherm. In feite stelt de installatie het zogenaamde moiré-effect voor, dat in dit geval wordt gebruikt om de rigide orthogonale architectuur van het Palazzo Strozzi te destabiliseren, waardoor de perceptie van een stabiele en onveranderlijke historische structuur in twijfel wordt getrokken. Terwijl de bezoekers zich over de binnenplaats bewegen, wordt de installatie voortdurend in hun ogen getransformeerd, waarbij er een wisselwerking is met iedere individuele bezoeker. Het werk wordt zo een uitwisseling tussen de beweging van elke bezoeker die het werk activeert en hun persoonlijke visuele ervaring die het compleet maakt. De elliptische vorm zelf lijkt te transformeren met de positie van de kijker, zodat - vanuit specifieke gezichtspunten aan de uiteinden van de binnenplaats - de structuur cirkelvormig kan lijken, waardoor een hypnotiserende sfeer ontstaat die typisch is voor die visuele ambiguïteit die Eliasson al tientallen jaren fascineert en die veel van zijn werken heeft geïnspireerd [2].
Vanaf de binnenplaats gaat de route verder het gebouw in, waar Eliassons directe dialoog met de architectuur zichtbaar wordt door het gebruik van kunstlicht, vluchtige schaduwen, reflecties, moiré-effecten en intense kleuren. Het gebouw is niet slechts een container of een achtergrond, maar wordt een co-auteur van de werken, een creatief instrument dat een interactie aangaat met de perceptie van de bezoekers. In de eerste drie zalen van de Piano Nobile gaat Eliasson een wisselwerking aan met de ramen van het gebouw, waarbij hij speelt met realiteit en representatie, aanwezigheid en afwezigheid, in een afwisseling van licht, kleuren en schaduwen. Door oplossingen voor te stellen die lijken op theaterdecors of filmsets, nodigt de kunstenaar ons uit om architectuur op een nieuwe manier te bekijken en haar traditionele en gevestigde begrip te destabiliseren[2].
Eliasson intervenieert minimaal in de kamers, maar creëert desondanks sterke en boeiende sferen waarin de relatie tussen externe en interne ruimte de hoofdrol speelt, kenmerlkend voor het Palazzo Strozzi en zijn grote ramen die uitkijken op zowel de binnenplaats als de straat. De verlichting maakt de onregelmatigheden van het materiaal zichtbaar: bellen, krassen, stof benadrukken de materialiteit, waardoor bezoekers zich bewust worden van glas als een membraan dat het interieur van het exterieur scheidt. Dit ‘bemiddelende’ oppervlak heeft een fundamentele beschermende functie, maar maakt ook visuele communicatie mogelijk en doet denken aan de grote gotische en renaissance gebrandschilderde ramen waarin licht werd geïnterpreteerd als een zichtbare manifestatie van het goddelijke en een metafoor voor spirituele verheffing [2].
Twee werken in de tentoonstellingsroute herinneren aan het thema van de cirkel en de ellips die in de binnenplaats werden geïntroduceerd. How do we live together (2019) bestaat uit een grote metalen boog die diagonaal de ruimte binnendringt van een kamer waarin het plafond bedekt is met een spiegelend oppervlak. Door middel van een voor Eliasson typisch illusie-effect, gebruikt in beroemde werken zoals The weather project (2003) in de Tate Modern, wordt de boog verdubbeld tot een cirkel, een soort ring die een echte en onwerkelijke ruimte verenigt. De installatie Solar compression (2016) bestaat aan de andere kant uit een cirkelvormige schijf die hangt, gespiegeld aan beide zijden, in constante beweging, en van binnenuit een geel licht uitstraalt dat de ruimte overspoelt.
Olafur Eliasson, Solar compression, 2016. Fondazione Palazzo Strozzi, Firenze – 2022 [Photo: Ela Bialkowska, OKNO Studio. Courtesy Fondazione Palazzo Strozzi, Firenze] [2]
Datzelfde licht ligt ten grondslag aan de installatie Room for one colour (1997), waar in een totaal lege ruimte de waarneming van de kijker wordt veranderd door de onderdompeling in het licht van lampen met één frequentie die alle kleuren veranderen in grijstinten, geel en zwart, terwijl de waarneming van details door de kijker wordt geaccentueerd. Onderweg kom je ook iconische werken uit Eliassons carrière tegen, zoals Beauty (1993)[2].
Olafur Eliasson:
«I caleidoscopi giocano sul fatto che ciò che vediamo può essere facilmente disorganizzato o riconfigurato. Utilizzano un approccio ludico per mostrarci diversi modi di guardare il mondo; in questo senso potremmo dire che un caleidoscopio rappresenta una prospettiva diversa».
«Caleidoscopen spelen in op het feit dat wat we zien gemakkelijk kan worden gedesorganiseerd of opnieuw kan worden geconfigureerd. Ze gebruiken een speelse benadering om ons verschillende manieren te laten zien om naar de wereld te kijken; in die zin zouden we kunnen zeggen dat een caleidoscoop een ander perspectief vertegenwoordigt».
De geometrie van Firefly double-polyhedron sphere experiment is het resultaat van tientallen jaren onderzoek in Studio Olafur Eliasson. Twee complexe veelvlakken zijn in elkaar ingebed. De oppervlakken van beide zijn gemaakt van verschillende tinten iriserend kleureffectfilterglas, een speciaal materiaal dat licht van één kleur reflecteert en de overige tinten doorlaat. Terwijl de binnenvorm langzaam rond de centrale as draait, geven de overlappende ruiten van polychromatisch glas voortdurend andere tinten. Kleine LED-spots op het frame verlichten het midden van de sculptuur en worden weer naar buiten gereflecteerd door de tussenruimten van de constructie. De lampjes fonkelen binnenin, als vuurvliegjes, in een breed scala aan kleuren en werpen complexe, gevarieerde vormen en schaduwen op de omringende ruimte.
In Palazzo Strozzi dialogeert het werk met Colour spectrum kaleidoscope (2003).[6]
Een zeshoekige caleidoscoop gemaakt van zes verschillende tinten sterk reflecterend kleureffectfilterglas is gemonteerd op een standaard op ongeveer ooghoogte. Eén uiteinde bestaat uit een smalle opening. Aan de andere kant van de caleidoscoop, aan het grote uiteinde, kijken kijkers naar binnen en zien hun omgeving en de bewegingen van andere kijkers weerspiegeld in talloze kleuren en facetten. Dit werk werd oorspronkelijk door Eliasson ontworpen voor het Deense paviljoen op de 50e Biënnale van Venetië in 2003 [7].
Strozzina
De tentoonstelling gaat verder in de ruimtes van het Strozzina met werken die Eliassons reflectie op perceptie en het gebruik van het moiré-effect voortzetten. Eye see you (2006) creëert lichte moiré-effecten op basis van de positie en beweging van elke bezoeker. Daarnaast worden in de serie City plan (2018) zeven stadsplanten gereconstrueerd tot geometrische vormen op spiegels die zeven verschillende lokale kranten weerspiegelen die dagelijks worden vervangen, om overwegingen van tijd, het onderliggende thema van de tentoonstelling, te presenteren. Fivefold dodecahedron lamp (2006) bestaat uit een dodecaëder met daarin een sterk reflecterende glazen tetraëder.
De structuur in Fivefold dodecahedron lamp, 2006 is opgebouwd binnen de vorm van een koperen dodecaëder. Binnen deze vorm bevindt zich een tetraëder van hoogreflecterend glas. Deze twee vaste lichamen verbinden zich met elkaar op de vier hoeken van de tetraëder. In het midden van de sculptuur hangt een halogeenlamp. In een samenspel van reflectie en schaduw, binnen en buiten, reflecteert het glas het vijfvoudige patroon als het licht uit is, terwijl het patroon op de muren van de omringende ruimte wordt geprojecteerd als het licht aan is. [5]
Your view matter (2022) wordt voor het eerst aan het publiek gepresenteerd, een nieuw werk van de kunstenaar dat VR (Virtual Reality)-technologie gebruikt om de menselijke perceptie in de digitale ruimte te ervaren. Met een speciaal vizier op betreedt het publiek een digitale wereld die bestaat uit zes verschillende virtuele ruimtes. Vijf van deze ruimtes hebben de vorm van een van de Platonische vaste lichamen (de tetraëder, octaëder, icosaëder, dodecaëder en kubus), de zesde neemt ons mee in een immense bol.
Ondergedompeld in een parallelle realiteit, begeleid door een door de kunstenaar gecreëerde soundtrack, kunnen bezoekers zich door deze virtuele ruimtes bewegen, in interactie met hun complexe geometrieën in een diepgaande ervaringsinteractie, waarbij de muren en plafonds, soms in kleur, soms in zwart-wit, oplichten met een steeds veranderend moiré-effect. In de tetraëder, de eerste ruimte die bezoekers tegenkomt, manifesteert het moiré zich als gevolg van de resolutielimieten van de VR-kijker, die reageert op het geluid van de kijker zelf en de aandacht vestigt op het apparaat. Aangezien geen van de moirémotieven zichtbaar is tenzij de kijker beweegt, is de werking van het werk afhankelijk van de interactie en actieve betrokkenheid van het publiek, dat zo een ontmoeting ervaart tussen de digitale ruimte en het lichaam van de bezoeker. Zoals Eliasson stelt: 'de ervaring van dit werk is gebaseerd op het afleren en opnieuw aanleren van het gebruik van het gezichtszintuig, waarbij niet alleen de ogen maar ons hele lichaam en geest betrokken zijn' [2].
Palazzo Strozzi
Palazzo Strozzi, facciata [Olafur Eliasson, Nel Tuo Tempo, Fondazione Palazzo Strozzi, 22 September 2022 - 22 January 2023] [2]
Palazzo Strozzi is een renaissancepaleis in het oude centrum van Firenze. Tegenwoordig fungeert het als tentoonstellingsruimte voor grote tentoonstellingen.
Het paleis werd gebouwd in opdracht van de Florentijnse koopman Filippo Strozzi (1428-1491). De Strozzi's waren een van de rijkste families van de stad en belangrijke rivalen van de Medici's.
De bouw begon in 1489 onder leiding van de broers Giuliano da Sangallo (1443-1516) en Benedetto da Maiano (1442-1497). Na de dood van Benedetto da Maiano nam Simone del Pollaiolo (1457–1508) het project over. Hij werkte er tot 1504 aan. Uiteindelijk werd de bouw in 1538 afgerond. De Strozzi's hielden het paleis in bezit tot 1937, toen ze het aan de Italiaanse staat schonken. Sinds 1999 is Palazzo Strozzi onder beheer van de stad Firenze. Het is nu een museum waar jaarlijks verschillende tentoonstellingen worden gehouden. Het is ontegensprekelijk een van de toonaangevende publieksgerichte plaatsen voor klassieke, én hedendaagse kunst geworden in Italië. Er waren mooie tentoonstellingen te zien over Donatello, Verrocchio, Natalia Goncharova en Amerikaanse kunstenaars uit de Walker collectie. Maar ook hedendaagse kunstenaars als Anselm Kiefer, Helen Frankenthaler, Tracey Emin, Anish Kapoor, Bill Viola, Marina Abramovic and Olafur Eliasson stelden er tentoon.
Een met een bogengalerij omgeven cortile (binnenplaats) vormt het hart van het complex.
De installatie voor de binnenplaats Under the weather (2022) wordt mogelijk gemaakt dankzij de steun van de Hillary Merkus Recordati Foundation in het kader van het Palazzo Strozzi Future Art project.
De tentoonstelling Nel tuo tempo wordt gerealiseerd in samenwerking met he Castello di Rivoli Museo d’Arte Contemporanea, waar vanaf 3 november 2022 een site-specifieke installatie van de kunstenaar te zien zal zijn.
Om tickets te kopen, kunt u via deze link naar de website van Fondazione Palazzo Strozzi gaan.
Olafur Eliasson, Just before now, 2022, Fondazione Palazzo Strozzi, Florence, 2022 [Photo: Ela Bialkowska, OKNO Studio. Courtesy Fondazione Palazzo Strozzi, Florence] [2]
Olafur Eliasson
Olafur Eliasson (Kopenhagen, 5 februari 1967) is een Deense installatiekunstenaar van IJslandse afkomst. Hij werkt met beeldhouwkunst, schilderkunst, fotografie, video, installaties en digitale media. Zijn kunst wordt gedreven door zijn interesse in perceptie, beweging, doorleefde ervaringen en eigen gevoelens en die van de gemeenschap. Zijn praktijk beperkt zich niet tot de grenzen van musea en galeries en betrekt het publiek door middel van architecturale projecten, interventies in de openbare ruimte en kunst-, sociale en milieueducatie.
Eliasson In 2003 vertegenwoordigde Eliasson Denemarken op de 50e Biënnale van Venetië met The Blind Pavilion; in hetzelfde jaar presenteerde hij The weather project, een site-specific installatie voor de Turbine Hall in Tate Modern in Londen, een tentoonstelling die door meer dan twee miljoen mensen werd bezocht. In 2007 ontwierp hij voor de Serpentine Gallery in de Londense Kensington Gardens samen met architect Kjetil Thorsen Eliasson het Serpentine Gallery Pavilion, een complexe structuur gebaseerd op het principe van een spiraalvormige hellingbaan. In 2014 opende de tentoonstelling Contact in de Fondation Louis Vuitton in Parijs. De tentoonstelling Verklighetsmaskiner (Reality machines) in 2015 was de meest bezochte tentoonstelling van een levende kunstenaar ooit in het Moderna Museet in Stockholm.
In 2016 maakte Olafur Eliassonhij twee grote tentoonstellingen in het Long Museum in Shanghai en het Leeum, Samsung Museum of Art in Seoul, en realiseerde hij een reeks interventies voor het paleis en de tuinen van Versailles.
Olafur Eliasson, Waterfall on the Grand Canal, Château de Versailles, Place d'Armes, 2016 [4]
Reality projector, een site-specific installatie voor de Marciano Foundation in Los Angeles, opende in maart 2018, dezelfde maand als The unspeakable openness of things, een solotentoonstelling in het Red Brick Art Museum in Beijing. In 2019 werd In real life, een uitgebreide overzichtstentoonstelling van Eliassons artistieke praktijk van de afgelopen vijfentwintig jaar, gehouden in de Tate Modern, die in 2020 ook te zien was in het Guggenheim Bilbao. In 2020 was Olafur Eliasson: Symbiotic Seeing te zien in het Kunsthaus Zürich en Sometimes the river is the bridge in het Museum of Contemporary Art in Tokio. Voor de tentoonstelling Life in 2021 verwijderde Olafur Eliasson de glazen gevel van de Fondation Beyeler in Basel en creëerde een installatie waarin het felgroene water van een vijver werd omgeleid naar de zalen van het museum, samen met talloze planten, eenden en insecten.
Eliasson woont en werkt in Kopenhagen en Berlijn. Studio Olafur Eliasson is gevestigd in Berlijn en brengt een grote groep ambachtslieden, architecten, archivarissen, onderzoekers, beheerders, koks, kunsthistorici en technische specialisten samen.
Anselm Kiefer, Angeli caduti, Fondazione Palazzo Strozzi, Florence, 22 March 2024 - 21 July 2024
Anish Kapoor. Untrue Unreal, Palazzo Strozzi, Firenze, 07 October 2023 - 04 February 2024
Olafur Eliasson, Nel Tuo Tempo, Fondazione Palazzo Strozzi, 22 September 2022 - 22 January 2023
Donatello, the Renaissance, Fondazione Palazzo Strozzi, 19 March 2022 - 31 July 2022
American Art 1961-2001, The Walker Art Center Collections, from Andy Warhol to Kara Walker, Fondazione Palazzo Strozzi, 28 May 2021 - 29 August 2021
La mostra riunisce un'eccezionale selezione di oltre 80 opere di 53 artisti tra cui Andy Warhol, Mark Rothko, Louise Nevelson, Roy Lichtenstein, Claes Oldenburg, Bruce Nauman, Barbara Kruger, Robert Mapplethorpe, Cindy Sherman, Matthew Barney, Kara Walker e molti altri.
Natalia Goncharova: A Woman of the Avant-Garde with Gauguin, Matisse and Picasso. Fondazione Palazzo Strozzi, Florence. September 28 2019 – January 12 2020
Verrocchio, master of Leonardo, Fondazione Palazzo Strozzi, Florence, 09 March 2019 - 14 July 2019